AVERTIMENT-p9

1./ Las intradas son en letras romanas grassas e escrichas mai que mai d'après l'etimologia, pas d'après la prononciacion, qu'es aital que se fa dins totas las lengas, M'auriá bravament agradat de ne poder donar la prononciacion occitana amb l'alfabet fonetic internacional, lo sol fisable a 100% per totas las lengas del mond entièr, mas o ai pas fach per subrecargar pas lo diccionari e per trebolar pas los que coneisson pas aquel alfabet. Aquela grafia fonetica, l'ai utilizada pas que dins las entresenhas de las paginas 13 a 20, es a dire coma dins los mots senhalats çaijós al numèro 2 o endacòm mai dins l'avertiment.


2./ Las intradas en italicas grassas e sens verguetas, nos venon dirèctament del latin o d'autras lengas, e son escrichas, part qualques excepcions, dins lor grafia d'origina, qu'aquelas intradas son normalament conegudas de la màger part dels legeires, per exemple football, basket, rugby, tennis, Shakespeare, Shaw, Washington, Wales, New-York... : (fut'b :l), ('ba:skit), ('rÙgbi), ('tenis), ( òeiks 'pi:´), ( ò :), (w ' òint ´n), (weilz), (nju'j :k)...Son de tèrmes venguts internacionals coma fòrça mots occitans : bacon , magret, mascòta, mirador...


3./ Las intradas en italicas magras e entre verguetas son de variantas de lenga parlada. Son totas de defugir en lenga literària. Aquò empacharà pas degun de contunhar de las utilizar dins lo parlar dels cadajorns.


4./ Totes los tèrmes del diccionari son atestats, en lenga escricha o en lenga parlada. Ai pas trantalhat per n'enclaure qualques uns que remontan a l'epòca dels trobadors quand son encara utilizats per d'unes occitanofòns de naissença. Ai tanben retenguts d'autres tèrmes qu'èran estats desoblidats e que pòdon far servici dins la lenga modèrna. Es per aquò que trobaretz dins lo diccionari una sensfin de referéncias qu'ai cregut bon d'ajustar.


Quant a l'« e » dich de sosten, es un fenomèn normal en lenga parlada, amplificat per la prononciacion del francés del Miègjorn e mai o mens generalizat per contagion fonetica amb de mots que, etimologicament, s'acaban en « e ». Per la lenga escricha, se cal fisar lo mai que se pòt de las conclusions del Conselh de la Lenga Occitana e de la gr. d'Alibèrt, p. 405.


5./ Los prefixes e los sufixes que nos venon del grèc o del latin e que servisson a formar la tièira sens fin de tèrmes scientifics internacionals son donats per òrdre alfabetic dins lo diccionari, cadun a sa plaça dins la letra correspondenta.


6./ Las definicions son totjorn en lenga literària e puslèu cortetas, mas son plan sovent completadas per de sinonims del mot definit, çò que deuriá far lum al legeire que, probable, coneis amens un d'aqueles sinonims. De mai, los exemples eventuals venon, un pauc totes, de la lenga parlada, pus imajada e pus abordabla. Aital, dos nivèls de lenga son servats e se fan compés.

Totes los exemples son en italicas magras e plaçats, volontàriament, al dejós de las definicions o dels sinonims, per èsser de bon legir.


7./ - Cada ocurréncia d'un mot, lèumens, a son intrada pròpria, pas sistematicament ça que la.

- La natura de las intradas (substantiu, adjectiu, locucion adverbiala, vèrb auxiliar, vèrb defectiu, vèrb impersonal, vèrb transitiu, vèrb intransitiu, vèrb reflexiu o recipròc...) es notada en abreviacion d'après las indicas de la pagina 23.


9