Vilanòva Joan-Marc : passaire de mots e d’istòrias
Tant val o dire simplament : i a d’encontres de tota mena e d’unes daisson un sovenir agradiu, simpatic mas tanben noirissent e mai apitançós. Aital l’encontre de l’IEO amb Vilanòva Joan-Marc que ven de publicar (en bilingüe) « Teneson de las albas ».
Vilanòva nasquèt al país de las vinhas, dins la plana de Lengadòc… Ja, en 2003, escriu dins « Quilhadors » : « La lenga, coma un rebrot de vinha verge. Siái cavalièr faidit, en quista de castèl. Ja, lo castèl, l'ai dins la tèsta. Me mudi molinièr de las letras polidas. L'espèr me quita pas de viure al país. Ò ! M'abeurar de lenga ! M'assadolar ! E mai se las vinhas se fan raras, las vendémias mecanicas. E mai passe lo temps. »
Nascut dins las vinhas… e trabalhador dins las pòstas : París, Lion, Marselha, Agde, Besièrs…. Es coma exiliat, faidit, que Vilanòva tòrna trobar la lenga del país; s'abeura...
… e deven, coma ditz, « passaire de mots, d’istòria e de lenga ». Teatre, escriches, reviradas, charadissas e animacions : arrèsta pas… e uèi vaquí las quatre novèlas «Teneson de las albas »...
Citacion : « Mai d’un còp, lo matinet me retroba a l’escritòri »... « alara, astrugas, me venon de desiranças d’escritura, portadas per la teneson de las albas »
Aital Vilanòva, de matin, fa cantar la lenga, la fa dançar...
Se vei pro que i pren plaser, e çò melhor : nosautres tanben nos regalam…
E de l’escotar se comprend que Vilanòva Joan-Marc es un contaire que sap vos embarcar dins sas istòrias ; l’auditor, fin finala, es plan consent : deven complici… e n’espèra una autra pel camin...
IP
